در قرن نوزدهم، چرخ ریسندگی ساکسون مجهز به پرواز (فلایر) که تاب دادن و پیچیدن نخ را همزمان انجام می‌داد، ساخته شد و به تدریج متناسب با حصول اطیمنانی نسبی، تجارت رونقی پیدا کرد

در سال‌های آخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، الیاف جدیدی که از مشتفات سلولوز بود به نام ابریشم مصنوعی تولید و همین محصول بعدها به نام رایون معروف شد. به‌دنبال تآن، رایون کاپرو ـ آمونیاکال، ویکز و سلولوز استات تهیه شد.

همزمان با تهیه الیاف مصنوعی، بررسی‌های وسیعی روی ساختار مولکولی الیاف طبیعی و مصنوعی انجام گرفت که مبنایی شد برای ایجاد رشتهٔ جدیدی از شیمی به نام شیمی درشت مولکول‌ها یا شیمی بسپار.

 

از جمله پیشرفت‌های فنی قرون وسطی، چرخ ریسندگی است که در آن دوک به‌طور افقی قرار می‌گرفت و توسط فلکه و یک چرخ بزرگ به حرکت در می‌آمد.

در سال ۱۸۸۵، اولین پارچهٔ مصنوعی همراه با مشکلات بزرگ فنی به شکل صنعتی ساخته شد. این پارچه از الیاف سلولز نیترات تهیه شده بود. الیاف سلولوز نیترات خود در سال ۱۸۸۳ توسط براکونو و پلوز تهیه و بعدها به صورت صنعتی توسط شون بین تولید شد.

ریسندگی به حالت مذاب یکی از سه فرایند عمدهٔ ریسندگی است. اصولاً واژهٔ ریسندگی، که برای الیاف طبیعی به کار برده می‌شود، معرف به هم تابیدن الیاف کوتاه جهت تولید الیاف بلند و ممتد است. این واژه در صنایع جدید الیاف سنتزی برای فرایند تولید رشته‌های بلند و ممتد استفاده می‌شود.